پویاخبر - سودابه خانی - سردار عزیز وسلیم النفس ما، با چهره ی منورش با سینه ای ستبر،جان وزندگی خود را برای دفاع از اسلام ناب وایران سربلند هزینه کرده است.

حضور موثر سردار از ابتدای دوران دفاع مقدس، با لباس خاکی بسیجی تا پوشیدن لباس سبز و مقدس پاسداری در دفاع از ایران اسلامی تا زمان شهادت برکسی پوشیده نیست.

از خاطرمان نمی رود این سردار غیور و جسور ،در حماسه های مختلف ،علیرغم جراحات متعدد در مقابل دشمن،ایستادگی می کرد و زخم های جدیدش جایگزین زخم های قبلی می شدند.

خدمات وی برای ایران ودیگر کشورهای مسلمان قابل تحسین است،به همت ایشان پرچم ایران عزیز همیشه برافراشته شده است،برحسب روحیه ی پرتلاش خود،با خدمات عاشقانه واز جنس جهادی اصیل ،امید را برای مردم مناطق محروم به ارمغان برده است.

 این روزهای پُر از دوری و دلتنگی، آنقدر دلتنگتیم که قابل وصف و بیان نیست و در مجال هم نمی گنجد.

این را بدان که تا همیشه شاگرد مکتبت هستیم. تمام دنیا می دانند که مکتب حاج قاسم، مکتب خشوع و خضوع، مکتب عشق به رنگ‌ خدا، مکتب سکوت نکردن در برابر دشمن است.

مکتب تو برای ما مکتب مرزبندی دشمن است؛ مکتب ایثار و از خودگذشتگی و مروت و مردانگی برای تمام مسلمانان.

ما تا ابد برای ایجاد امنیت و آرامشی که داریم، مدیون تو و یاران شهیدت و همرزمانت هستیم و باید دَین خود را با پیاده سازی تفکرت ادا کنیم و راه سرخت را ادامه دهیم تا برای همیشه چراغ روشن را همان در مسیرهای تاریک و پرخطر باشد.

در وصیت نامه ی خود فراتر از رنگ ها و جناح‌ها نوشته‌ای و سروده‌ی وصیت نامه‌ات ترجیع بندش ولایت فقیه است که تاکید فراوان بر روی آن داشتی.

حقا که الگوی تو یَل ام البنین بود که همچون ابوالفضل العباس(ع) در مقابل دشمن با ایستادگی جان خود را فدا کردی و از تو انگشتری به جا ماند بر آن دست از تن جدا که تا قیامت ورد زبان یک‌ ملت و جهان اسلام باشد.

آن هنگام که‌ می‌گویند قاسم زنده است، گویی باید گفت پهلوانان هرگز نمیمیرند.

سردار دلها، همانا اسوه‌ی ایثار و تواضع بودی، اینک که هم سفره‌ی شهدا و همسفر راه مولایمان اباعبدالله الحسین(ع) شدی، دستتان بازتر است؛ دستمان را بگیرید، دعایمان کنید، جانمان خسته از روزمرگی ها شده و قلبمان اسیر سیاهی گناه است.

“لایکلف الله نفساالاوسعها”

دعایم‌ان کنید تا به اندازه‌ی خودمان تابع ولایت و مطیع امرخداوند باشیم؛ همچون شما که عاشق ولایت فقیه بودید و هدفی جز رضای خدا نداشتید.

شهادت انسان‌هایی با دل دریایی می‌خواهد که گاهی بادم مسیحایی و با مکتب عشق راستین خود به بازماندگان زندگی می‌بخشند.

شهیدان آدم هایی عجیب از کره ای دیگر نیستند؛ آنها انتخاب کردند که در همیشه کمک حال و الگوی انسان‌ها باشند.

می‌گوییم شهید و به راحتی از کنار این عشق می‌گذریم؛ در حالی که به وقت ناتوانی و درماندگی در هر جایگاه و مسؤلیتی که هستیم، به عشقشان، به امیدشان و به کمک و مراقبتشان نیازداریم.

عشق که نباشد مگر ایثار و از جان گذشتن ممکن می‌شود؟!